Wildkamperen

Gisterochtend. Bij het openritsen van mijn tentje kon ik een kleine glimlach niet onderdrukken terwijl het zonnetje bovenop mijn tentje scheen. Zo een dag had het gister moeten zijn. Evengoed genoten ondanks de regen maar je snapt dat een zonsopkomst net boven de bergtoppen de glimlach verklaard.

De buurman gaat zijn dagelijkse hiketocht voortzetten. De bedoeling is dat hij vanuit deze camping elke dag een nieuwe route wilt ontdekken. Het heeft zijn voor en nadelen. Te voet kom je op plekken waar je met de auto of motor niet kan komen. Met de motor,in mijn geval, kun je weer grotere afstanden overbruggen. We hebben er nog een discussie aan over gehouden en de conclusie getrokken dat het allebei wel iets heeft. Na het afscheid heb ik op mijn gemak mijn spulletjes ingepakt en de motor geinstalleerd. Weer 45 min verder. Tijd voor een ontbijtje.

Het eerste beste tankstation was goed voor een klein broodje kaas en wat benzine voor mijn beste maat. Het laatste wat je wilt is bovenaan op de passen zonder benzine te komen staan. Van 3 blokjes naar 6, we zijn allebei verzadigd.

Eerst de Grimsel beklommen. Heerlijke wegen als ze droog zijn. Niet nadenken maar gaan en laat de motor zijn werk doen. Ik zit nu wel op een punt dat het bochtenwerk allemaal automatisch gaat.

De vergezichten zijn nieuw. In plaats van witte mist zie ik in de verte witte toppen. hoe ver het zicht reikt is indrukwekkend. Opvallend is hoeveel watervallen en beekjes er tussen de bergen stromen en hoe glad sommige bergwanden lijken. Haast plastic met vaak groene gesteente.

van de Grimselpass naar de Furkapass. Ik had besloten om nog maar een paar foto's te maken en verder op de helmcam over te gaan. De filmpjes komen later als ik kans krijg om ze te uploaden. Bovenaan de Furkapass aangekomen had ik wel zin in een broodje. Croq monsieur? ...Een Nederlandse vrouw sprak mij aan ;benieuwd naar welke routes ik tot nu toe heb genomen. Zij is getrouwd met een Zwitser. Meer als lachen en knikken kwam het niet maar dat is logisch als je vrouw een andere taal spreekt dan dat je van haar gewend bent. Ze vertelde mij dat de oorsprong van de Rhône bij dat beekje begon. Ze wees het aan. Het beekje van de gletjser van de Furka. Bijzonder hoe klein zoiets uiteindelijk in Frankrijk uitmond(Zie foto)

Na de Furkapass getwijfeld of ik de Sustenpass ook weer zou doen. Al rijdend kwam ik een richtingsbord van de Oberalpass tegen. Met een groen bordje duidend dat het open is. De Sustenpas kwam al niet meer in mij op en een half uurtje later zat ik op de Oberalpass. In het begin was het landschap vrij kaal maar na een paar tunnels door de bergen achter mij te hebben gelaten kan ik zeggen dat deze pass ook boven in mijn favolijstje staat. Juist omdat het zo rustig is en zo groen aan de andere kant. De vergezichten blijven adembenemend mooi. Ik ben blij dat de camera non stop videofootage maakt anders blijf je stoppen om foto's te maken.

Rond 17.00 uur een weggetje afwijkend van de oberalpass met een gebodsbord ....Interessant! Een landweggetje met stenen leidde naar een wandelpad. Even gestopt voor een foto. Het vergezicht liet ik op mij inwerken en ik bleef even hangen bij een heuvel vlak achter mij. Leuk om een tentje neer te zetten. Laat ik er nou net eén bij me hebben. Natuurlijk moet je niet op een wandelpad waar mensen komen de moeite doen om je tent op te bouwen. Het blijft illegaal. Hop van het wandelpad af en door het hoge riet opzoek naar shelter. Plekje gevonden. Op 1970 meter hoogte (volgens gps) lijkt mij dit wel een prima plekje om mijn eerste wildkampeernacht door te brengen. De motor daar krijgen viel niet mee en na 2 keer vast te hebben gezeten en een paar keer te zijn weggeleden was ik er. Tentje stond vrij snel maar realiseerde halverwege het opbouwen van de tent dat ik geen eten bij mij had. Ik zal de oberalpass af moeten om op zoek te gaan naar een restaurantje oid. De wolken sluierende al om mij heen en de zon kon ik nog net achter de bergen spotten. Goh...hoe zou het weer vannacht zijn. Gaat het spoken? Benieuwd! Eerst even eten.

Ergens halverwege de Oberalpass kwam ik een restaurant tegen. Sudada. Dit keer gekozen voor een Lasagne Verde. De eigenaresse bleek ook weer een Nederlandse te zijn en sprak mij aan omdat ze al dacht te horen aan mijn gebrekkig Duits dat ik NL was. Ze zei het nog vrij subtiel; ,,Je kan het horen aan je accent''. Even mee gepraat en afgerekend. Terug naar m'n tentje. De route terug was niet moeilijk :het is 1 weg naar boven al ware het dat het ondertussen helemaal donker is geworden. Filmpje richting het tentje komt later nog een keer online maar ik kan je al verklappen het was best creapy. Afgelegen van iedereen. Alleen de sterren als oriëntatiepunt.

S'nachts wel koud gehad. Ik schat een graadje of 3. De slaapzak zou bij -5 nog conform zijn maar ik werd wakker van de kou. Verder geen spannende verhalen dieren of geluiden enkel stromend water van beekjes om mij heen.

In de ochtend nog even nagenieten van het uitzicht en vertrokken naar het dorpje onderin het dal voor het eerste ontbijtje.
daarna door richting de Klaussenpas.

Later meer.

Tip van Jungfaujoch had ik graag mee willen nemen maar dit ligt ten zuiden van Interlaken die kant ben ik al geweest. Foto's staan wat door elkaar. Zie foto's; wildkamperen